maandag, februari 13, 2006
"Een cliché van olympische proporties"
Anil Ramdas schreef vandaag een prachtige column over World Press Photo in NRC Handelsblad.
Een samenvatting:
Ik begrijp de winnende World Press Photo 2005 niet. Laat ik het zo zeggen: ik begrijp de foto wel, ik begrijp de foto maar al te goed, ik begrijp alleen niet waarom hij gewonnen heeft.
De foto is een cliché van olympische proporties. Kijk eens mensen, er is nog steeds ellende in Afrika. De foto is te eendimensionaal om de aandacht vast te houden, er zit geen verhaal in, in ieder geval geen gelaagd verhaal of diepere boodschap.
In mijn omgeving zeggen ze dat ik me te veel opwind om krantenfoto’s. Zelfs kranten nemen hun eigen foto’s niet geweldig serieus, dat weet ik ook wel. De paar keren dat ik erbij was toen een krant werd gemaakt werd er over de foto op de voorpagina niet meer dan veertig seconden gesproken.
Ik wil nog een stapje verder gaan en beweren dat krantenfoto’s uiteindelijk de redding zullen blijken van de papierenkrant in het ouderwetse formaat. Maar dan moet de foto wel multidimensionaal zijn, tot nadenken stemmen, je moet de lagen ontdekken, je moet als het ware steeds nieuwe onderschriften kunnen formuleren. En dat kan bij de winnende foto van O’Reilly niet. Deze foto is wat die is, een beeld van hopeloze ellende.
Lees de gehele column in NRC Handelsblad.
Een samenvatting:
Ik begrijp de winnende World Press Photo 2005 niet. Laat ik het zo zeggen: ik begrijp de foto wel, ik begrijp de foto maar al te goed, ik begrijp alleen niet waarom hij gewonnen heeft.
De foto is een cliché van olympische proporties. Kijk eens mensen, er is nog steeds ellende in Afrika. De foto is te eendimensionaal om de aandacht vast te houden, er zit geen verhaal in, in ieder geval geen gelaagd verhaal of diepere boodschap.
In mijn omgeving zeggen ze dat ik me te veel opwind om krantenfoto’s. Zelfs kranten nemen hun eigen foto’s niet geweldig serieus, dat weet ik ook wel. De paar keren dat ik erbij was toen een krant werd gemaakt werd er over de foto op de voorpagina niet meer dan veertig seconden gesproken.
Ik wil nog een stapje verder gaan en beweren dat krantenfoto’s uiteindelijk de redding zullen blijken van de papierenkrant in het ouderwetse formaat. Maar dan moet de foto wel multidimensionaal zijn, tot nadenken stemmen, je moet de lagen ontdekken, je moet als het ware steeds nieuwe onderschriften kunnen formuleren. En dat kan bij de winnende foto van O’Reilly niet. Deze foto is wat die is, een beeld van hopeloze ellende.
Lees de gehele column in NRC Handelsblad.
# posted by Jan-Edward : 23:58
|
|